Geny, jak wiadomo, wpływają na przebieg różnych reakcji w ustroju za pośred-nictwem wytwarzanych enzymów i ich systemów. W tych samych warunkach od-żywczych u jednych genotypów szybciej pojawiają się braki pokarmowe niż u drugich. Wskutek tego, jeżeli w historii swego rozwoju różne populacje ludzkie przechodziły wielokrotnie okresy głodu, dobór naturalny wyselekcjonował te z zespołów genów, które okazały się odporniejsze na ilościowe i jakościowe braki pokarmowe.

Według Malthusa głównymi czynnikami hamującymi nadmierną rozrodczość są, jak wspomniałem, zarówno niedostatek pokarmu, jak i schorzenia zakaźne. W daw-niejszych okresach rozwoju populacji ludzkich działanie doboru naturalnego szlo głównie w kierunku wzmożenia fizycznej odporności organizmu, jego siły i sprawności, koniecznych do bytowania w ciężkich warunkach środowiskowych i w ciągłej walce z dzikimi zwierzętami. Jednakże z postępem urbanizacji i wzrostem gęstości zaludnienia na pewnych terenach zmienił się kierunek działania doboru.

Według Haldane’a w ciągu ostatnich 5000 lat główny kierunek działania doboru dotyczył wyselekcjonowania genotypów odpornych na różne schorzenia zakaźne, które stawały się coraz silniejszym czynnikiem hamującym wzrost liczbowy populacji, idący w parze z postępem urbanizacji. Każda choroba zakaźna jest wprawdzie wywołana pochodzącym z zewnątrz ustroju czynnikiem zakaźnym, jednakże przebieg schorzenia i jego ostateczny wynik zależy w dużym stopniu od dziedzicznej odporności organizmów.